लिखानकाम सुरू...

आज माझ्या जुन्या ऑफीस मधे गेलो होतो.
मजा आली..सर्व जुनी मंडळी भेटली...आणि काही पोरी पण दिसल्या.
काही नवीन आणि काही जुन्या.
आपल्याला त्या गचाळ ऑफीस मधली एकही गचाळ पोरगी आवडत नाही..खरं सांगतो..
सर्व पोरी आपल्या डोक्यात जातात..आहो असतील देखण्या तर सांगाव ना...
उगाच उद्या राखी सावंत मकडली तर ती काही मधुबाला दिसणार आहे का ?
च्यायला ह्यांना पगार टिचभर पण नखरा पाहावा तर काय सांगणे...वा वा...
जाऊद्या आपल्या बपाचे काहीही जात नाही आणि जाणार पण नाही...
मला इथे फक्त ईतकेच सांगायचे आहे की "माझे लग्न झाले आहे .. आणि मला कुठल्याही पोरी कडे पाहण्याची आवड आणि गरज दोन्ही ही नाही..
तेव्हा फक्त उद्या रस्त्यात चुकुन कधी दिसल्याच आपण तरी उगाच नाक मुरदू नये...मला तुमच्या कडे पाहायला वेळ आणि हौस नाही..

नेक्स्ट..

हा तर मी सांगत होतो...पोरं भेटली सर्वांनी आग्रह केला की मी ब्लॉग लिहीणे का बंद केले म्हणून...
आणि ब्लॉग आवडळ्याची पावती ही दिली.
मला फार आनंद झाला..
हा तर ब्लॉग लिहीणे बंद केले नाही..
बस थोडा वेळ कमी पडतो आहे सध्या..म्हणून थोडे थोडे लेट होते..ईतकेच..

पण थोडा धीर धरा..
मै जरूर लिखूंगा...ये वादा है मेरा...
सध्या साठी जाता जाता ...

तिला पहिले मी...ती होती अगदी सुंदर ...
तिच्या नयनांनी केले माझ्या मनाला आतुर...

तिला पाहून मग मी वेडा झालो..
तिच्या विचारात पुरता बुडून गेलो...

ती असावी जवळ असे सारखे वाटते...
नी नसली की जिणे भकास वाटते..

तिच्या सहवासात मला आनंद मिळतो...
ती नसली की मग मी असाच जळतो...

तिच्यावाचून जिणे ?? कल्पनाच नाही ...
तिच्या वाचून माझी , कोरीच वही..

तिच्यासाठीच जन्म, तिच्यासाठीच प्राण...
तिच्यावाचून नाही जाणार प्राण


ती ध्यास ती भास..
ती स्वप्न ती श्वास...

तीच माझ्या प्रेमाचा पाया
अशी ती माझी विजया...

टिप - कविता चोरलेली नसून स्वतहाच लिहिलेली आहे..