लव की अरेंज्ड ? कुठले लग्न चांगले ? कोण ठरवणार ?
तुम्ही काय म्हणता ?
गप्पा मारता मारता सहज लक्षात आले की ज्यांनी कधी नि-स्वार्थ प्रेमच कधी केले नाही ते लोक नेहमी प्रेमाला नावं ठेवतात. मी मुद्दाम नि-स्वार्थ शब्दाचा उपयोग केला...कारण प्रेम काय हो
रस्त्यावरच्या कुत्र्या सारखे असतं .. कुणाच्याही मागं लागतं ते..
पण नि-स्वार्थ आणि खरं प्रेम..ते कुणा कुणालाचं मिळतं.
मला ते मिळालं .. आणि मी स्वताहाला भाग्यवान समजतो...
अरेंज मॅरेज वाईट नक्की नाही..पण सध्या त्याचा जो बाजार मांडलेला आहे तो विचित्र आहे.
आजकाल लग्नाला उभे राहीले की तुमचा पगार .. घरदार .. जमीन जुमला पहिला जातो..
काय चटायचं आहे ते ?
मुलीला पन्नास प्रश्न विचारून हैराण करता येईल ह्यासाठी मुलगा आपल्या हुशार (म्हणजे पाय ओढता येणार्या) मित्रांना बरोबर घेऊन जातो...बिचारी घाबरलेली पोरगी..अजुनच बीचकुन जाते..मुलगी दिसायला चांगली असेल तर ठीक नाहीतर आप-आपसात खाना खुणा होऊन काढता पाय घेतला जातो...
पुढे मग तिला तिच्या आवडी निवडी बदलून आयुष्यभर दुसर्याने सांगितलेले करावे लागते.
आपल्या चिरंजीवाला सिगरेट सोडवत नाही मग त्या पोरीला आपल्या सवयी लगेच कशा बदलता येतील ह्याचा कुणीही विचार करत नाही.
मला कुणाचीही बाजू मांडायची नाही..बस एवढेच सांगायचे आहे की..
लव मॅरेज वाईट नक्कीच नाही..गरज आहे ती आपला दृष्टिकोन बदलण्याची....
Wednesday, January 27, 2010
Friday, January 15, 2010
परत गॅलरी मधे जाण्याची माझी हिंमत होणार नाही ...
आज सकाळी (म्हणजेच) तुमच्या दुपारी उठलो. माझी झोपेतून उठाल्यानंतर एक सवय आहे.
मी कधीही झोपेतून उठलो की पहिले गॅलरी मधे जातो..बाहेरचे वातावरण पाहतो...मस्त वाटते..
पण आज मात्र बाहेर जे पहिले ते पाहून माझे डोके सटकले. आमच्या बिल्डिंग च्या खाली एक मस्त एकदम छान असे झाड आहे. त्या झाडकडे पहिले की एकदम शांत वाटते. आज जेव्हा मी बाहेर पहिले तेव्हा ते झाड मला चक्क तोडलेले दिसले.
बस..माझा सर्व मूड डाउन झाला.
कुठल्या हरामखोराणे ते झाड तोडले असेल ह्यावर माझ्या डोक्यात वादळ चालू झाले.
रस्त्याच्या कडेला शांतपणे उभ्या असलेल्या झाडाला कोण कशाला तोडेल हेच मला समजत नवते.
तेवढ्यात आई म्हणाली - खाली जे डॉक्टर चे क्लिनिक आहे ना त्याने तोडायला लावले ते झाड. कारण काय तर त्याची पाटी दिसत नव्हती म्हणे..
वास्तविक पाहता हा डॉक्टर दिवसभर अगदी माशा मारत बसलेला असतो.
त्याच्याकडे कुत्रे सुद्धा येत नाही.( तो जानावरांचा डॉक्टर नाही). बापाने कष्टाने शिक्षण केले आणि बपाच्याच पैशाने ह्याने क्लिनिक चालू केले. अशा कुठल्याशा मूर्खाने कुणीतरी दुसर्याने लावलेले झाड तोडले.
आयुष्यभर दुसर्यांच्या उपकरावर जगणार्या ह्या माणसाला ते झाड तोडतंना काहीच कसे वाटले नाही ?
विशेष म्हणजे आपण ते झाड लावले नाही तर मग आपल्याला ते झाड तोड्याचा हककच उरत नाही.
इतके साधे सुद्धा त्या गढवला समजू नये ?
संपूर्ण जग ओरडून ओरडून झाडे लावा-झाडे जगवा सांगत असतांना कुणीतरी शुल्लक माणसाने झाड तोडावे ?
अशा माणसाला कोण डॉक्टर म्हणेल ? साला झाडे लावायचा पत्ता नाही आणि झाड तोडायला पहिला नंबर ?
बर इतके करूनही काय कमावणार हा माणूस ? पैसा ?
अरे ज्याला ग्लोबल वॉरमिंग साठी काही करता येत नाही त्याने कितीही पैसा कमावला आणि अगदी मर्सिडीस जरी घेऊन फिरला तरी काय फायदा आहे ?
क्लिनिक चे नाव काय तर म्हणे "संजीवनी" अरे हाड...कुत्रा साला..
पैसा कमवण्यासाठी इतका घानेरडा प्रकार ? लाज कशी वाटत नाही रे ह्या लोकांना ?
अशा लोकांची धिंड काढली पाहिजे .. माणुसकीच्या नावाला कळिम्बा आहेत हे.
खरच मनापासून सांगतो की मला खरच अगदी घरातले गेले इतके दुख झाले आहे. माझे फार आवडीचे झाड होते ते.
बेअक्काल माणूस साला..
मी तर ठरवून टाकले आहे की - मारणे पसंत करेन मी पण पुन्हा ढुन्कुनही त्याच्या क्लिनिक ची पायरी चढनार नाही.
अशा माणसांपेक्षा डुकर बरी....
पण सांगायला आनंद वाटतो की जवळच्याच एका माणसाने हा झाड तोडतंनचा प्रकार पहिला आणि लगेच त्याला थांबवले.
तो पर्यणत बरेच झाड कापून झाले होते. बहुतेक तो माणूसही माझ्या सारखाच निसर्ग प्रेमी असावा..कारण तो इत्क्यावर थांबला नाही तर त्याने लगेच महानगर पालिकेत त्या डॉक्टर विरुद्ध कंप्लेंट केली.
महानगर पालिकेले लोकं येऊन त्याचे नाव लिहून घेऊन गेले आहे.
पुढे काय होईल माहिती नाही. पण माझ्या मनाला थोडी शांतता मिळाली आहे.
पण खरच सांगतो की परत गॅलरी मधे जाण्याची माझी हिंमत होणार नाही .. :(
- एक दुखी निसर्गप्रेमी...
मी कधीही झोपेतून उठलो की पहिले गॅलरी मधे जातो..बाहेरचे वातावरण पाहतो...मस्त वाटते..
पण आज मात्र बाहेर जे पहिले ते पाहून माझे डोके सटकले. आमच्या बिल्डिंग च्या खाली एक मस्त एकदम छान असे झाड आहे. त्या झाडकडे पहिले की एकदम शांत वाटते. आज जेव्हा मी बाहेर पहिले तेव्हा ते झाड मला चक्क तोडलेले दिसले.
बस..माझा सर्व मूड डाउन झाला.
कुठल्या हरामखोराणे ते झाड तोडले असेल ह्यावर माझ्या डोक्यात वादळ चालू झाले.
रस्त्याच्या कडेला शांतपणे उभ्या असलेल्या झाडाला कोण कशाला तोडेल हेच मला समजत नवते.
तेवढ्यात आई म्हणाली - खाली जे डॉक्टर चे क्लिनिक आहे ना त्याने तोडायला लावले ते झाड. कारण काय तर त्याची पाटी दिसत नव्हती म्हणे..
वास्तविक पाहता हा डॉक्टर दिवसभर अगदी माशा मारत बसलेला असतो.
त्याच्याकडे कुत्रे सुद्धा येत नाही.( तो जानावरांचा डॉक्टर नाही). बापाने कष्टाने शिक्षण केले आणि बपाच्याच पैशाने ह्याने क्लिनिक चालू केले. अशा कुठल्याशा मूर्खाने कुणीतरी दुसर्याने लावलेले झाड तोडले.
आयुष्यभर दुसर्यांच्या उपकरावर जगणार्या ह्या माणसाला ते झाड तोडतंना काहीच कसे वाटले नाही ?
विशेष म्हणजे आपण ते झाड लावले नाही तर मग आपल्याला ते झाड तोड्याचा हककच उरत नाही.
इतके साधे सुद्धा त्या गढवला समजू नये ?
संपूर्ण जग ओरडून ओरडून झाडे लावा-झाडे जगवा सांगत असतांना कुणीतरी शुल्लक माणसाने झाड तोडावे ?
अशा माणसाला कोण डॉक्टर म्हणेल ? साला झाडे लावायचा पत्ता नाही आणि झाड तोडायला पहिला नंबर ?
बर इतके करूनही काय कमावणार हा माणूस ? पैसा ?
अरे ज्याला ग्लोबल वॉरमिंग साठी काही करता येत नाही त्याने कितीही पैसा कमावला आणि अगदी मर्सिडीस जरी घेऊन फिरला तरी काय फायदा आहे ?
क्लिनिक चे नाव काय तर म्हणे "संजीवनी" अरे हाड...कुत्रा साला..
पैसा कमवण्यासाठी इतका घानेरडा प्रकार ? लाज कशी वाटत नाही रे ह्या लोकांना ?
अशा लोकांची धिंड काढली पाहिजे .. माणुसकीच्या नावाला कळिम्बा आहेत हे.
खरच मनापासून सांगतो की मला खरच अगदी घरातले गेले इतके दुख झाले आहे. माझे फार आवडीचे झाड होते ते.
बेअक्काल माणूस साला..
मी तर ठरवून टाकले आहे की - मारणे पसंत करेन मी पण पुन्हा ढुन्कुनही त्याच्या क्लिनिक ची पायरी चढनार नाही.
अशा माणसांपेक्षा डुकर बरी....
पण सांगायला आनंद वाटतो की जवळच्याच एका माणसाने हा झाड तोडतंनचा प्रकार पहिला आणि लगेच त्याला थांबवले.
तो पर्यणत बरेच झाड कापून झाले होते. बहुतेक तो माणूसही माझ्या सारखाच निसर्ग प्रेमी असावा..कारण तो इत्क्यावर थांबला नाही तर त्याने लगेच महानगर पालिकेत त्या डॉक्टर विरुद्ध कंप्लेंट केली.
महानगर पालिकेले लोकं येऊन त्याचे नाव लिहून घेऊन गेले आहे.
पुढे काय होईल माहिती नाही. पण माझ्या मनाला थोडी शांतता मिळाली आहे.
पण खरच सांगतो की परत गॅलरी मधे जाण्याची माझी हिंमत होणार नाही .. :(
- एक दुखी निसर्गप्रेमी...
Tuesday, January 5, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)